Wat een puinhoop! Mijn werkkamer met nog maar een half bureau en allemaal halfvolle dozen. Alles moet eruit. Want er komt een andere vloer in en de muren worden gestuct. Voorlopig moet ik boven werken. Want alles moet natuurlijk wel gewoon kunnen doordraaien. Zal blij zijn als het klaar is!!!

Kerstavond 2015. Met z'n zessen bij elkaar, want we zouden kadootjes uitpakken, eten en 's avonds gaan bowlen. Hoe anders is het gelopen. 's Ochtends eindelijk beiden ervan doordrongen dat het voor ons lieve hondje Nicky genoeg was geweest. Waarom nog langer rekken, voor haar geen plezier meer en daardoor voor ons ook niet. Het zou alleen nog maar slechter met haar gaan. De tumor groeide door en ze zou alleen nog maar verder uitteren want ze at niet meer. Gelukkig kon de dierenarts om een uur of 4 nog komen. En zo hebben we haar laten gaan, met z'n allen op de grond zittend, Nicky op mijn arm, Dick die haar kleine stukjes leverworst voerde, gekriebeld door ik weet niet hoeveel handen tegelijk. Heel rustig sliep ze in, met tevreden snurkgeluidjes die ons eraan herinnerden hoe ze vroeger vaker zo diep kon slapen. Lief klein hondje, wat een geweldig maatje ben je voor ons geweest. Voor altijd bij me in mijn hart. En daarom is het goed zo.

Het is raar om aan kleine dingen te merken, dat ik nog steeds in de rouw ben. Het is niet zo dat ik elke dag aan je denk, laat staan dat ik heel vaak om je huil. Hoewel het de laatste weken wel erger is, dat aan je denken en om je huilen. Maar ik merk het aan andere dingen vooral dat ik anders ben dan anders. Ik had helemaal geen zin om alles voor de kerst te versieren. Ik had geen zin om kaarten te versturen. Ik heb nu toch maar eens wat nieuwe kleding gekocht, omdat ik wel moest voor de kerst, maar kleding interesseert me ook al niet meer zo. Een vakantie voor volgend jaar bespreken, ik heb er geen zin in, terwijl ik andere jaren rond deze tijd al bijna had geboekt. Als ik denk aan met z'n allen rond de kersttafel, dan wordt ik verdrietig, terwijl jij er al jaren niet meer bij was. Oud en Nieuw om 12 uur? Ik moet er niet aan denken, alsof er om 12 uur een grote zware deur wordt dichtgedaan waar we nooit meer door terug kunnen. Het slaat nergens op en mijn gevoelens en gedachten verbazen me. Aan de oppervlakte is alles gewoon doorgegaan, diep van binnen murmelt en gonst het, het prikt en het zweert, en wat ik daarmee aan moet, dat weet ik niet.
Vandaag ben je jarig. Mama was het vergeten. Toen ik het vertelde, schrok ze. Maar ik denk dat ze het nu alweer vergeten is. Ze praat wel over je. En over Gitje, Hoe is het toch mogelijk dat die ook doodging, zo snel erna.... Ik kan blijven vertellen dat Gitje ziek werd en een spuitje heeft gekregen, maar dat maakt niks uit, even later is ze dat alweer kwijt.
Nog een paar weken en dan is het een jaar geleden. Ik weet niet wat ik ermee aan moet. het is net of het echte verwerken nu pas is begonnen. De frustraties en de machteloosheid zijn op de achtergrond gekomen en wat er nu is, is verdriet. Ik vraag me niks meer af, want in dit afgelopen jaar heb ik geen enkel antwoord gekregen. Het is gewoon gebeurd en het is klaar en het doet pijn. En ik vraag me af hoe dat voor jou moet zijn. Vraag ik me toch weer iets af. Niet doen. Helpt niet. Pijn. Dag Neel.

Labradoriet is mijn lievelingssteen. Een tijdje geleden kocht ik een snoer met gladgepolijste brioletten met de bedoeling ze te gebruiken voor eenvoudige oorbellen. Punt bij Labradoriet is, dat de brioletten ervan er allemaal anders uitzien. Ze zijn niet allemaal even groot, maar ook de kleur kan zeer verschillen. Dus ik probeer altijd paartjes bij elkaar te zoeken. Een aantal springt er direkt uit, de flash zit voorop de steen, ze zijn blauw of groen en glimmen en schitteren. Maar dan. Dan wordt het echt zoeken. De flash kan aan de zijkant zitten, of aan de onderkant. En soms lijken ze helemaal geen flash te hebben, maar als ik dan op het topje kijk, blijken ze daar te schitteren. En terwijl ik zo aan het zoeken ben, met al mijn zintuigen geopend, is het net of de steentjes meer zijn dan gewoon steentjes. Sommige vallen op, je ziet ze van verre al schijnen, net als sommige mensen. Anderen zijn wat verlegen, en die laten hun mooie kant pas aan je zien als jij er moeite voor doet. En dan zijn er ook nog beschadigde exemplaren, die hebben het een en ander meegemaakt, verkeerd geslepen of iemand heeft ze laten vallen, en die hebben hun mooi-zijn heel diep verstopt. Maar het is er wel. Het is er altijd, een mooi gekleurd licht, in iedere steen, in ieder mens. Soms moet je gewoon een beetje geduld hebben. En oprecht zoeken. En vertrouwen dat het er is. En dan komt het altijd goed.

Zilver. Wat is het toch een bijzonder materiaal. Je kunt het op veel verschillende manieren bewerken. En dan kies je ervoor het zó te vormen, dat het precies bij je past.
Ik bewerk het op verschillende manieren. Want ik meen te kunnen te zeggen, dat er meer dan één techniek bij me past ;-) en ik kan en wil niet kiezen voor het één of het andere.
Maar neem nou deze oorringen. Eerst in de juiste vorm gebogen en daarna gehamerd. Er is een mooi patroon ingeslagen, zodat het gaat leven, zodat het zilver als het ware je handtekening gaat dragen. Deze oorringen hangen al een poosje aan dit rekje en op elke kunstmarkt waar ik sta, zijn ze te bewonderen. Ze krijgen een lichte oxidatie door het blootstellen aan zuurstof en dat maakt ze alleen maar mooier.
Zelf draag ik al heel lang, misschien wel een jaar, dag in dag uit, hetzelfde paar gehamerde oorringen. En nu opeens zag ik dat de oorbellen die ik al zo lang dagelijks draag, nog veel mooier zijn geworden. Gewoon door het dragen. Er zit meer diepte in, het donkere is donkerder en het lichte is nog lichter geworden. Er is een hele diepe glans in gekomen. Mooi. Gewoon door het te dragen. Daar word ik blij van.
Ik heb één van mijn oorringen er tussen gehangen op het rekje, gewoon om even het verschil vast te leggen. En je ziet vast wel welke ik bedoel ;-)

Afgelopen vrijdag, 4 september 2015, is onze dochter Lianne getrouwd met Jeroen. Het was een prachtige dag met veel mooie en emotionele momenten.
Ik mocht helpen met heel veel voorbereidingen, van menubordjes tot het samenstellen van de snoeptafel toe, waar ik enorm van heb genoten. Verder heb ik ook een scrapbook voor Lianne gemaakt van haar jeugd. Ook al zo heerlijk om te doen! Maar al met al bleef er de afgelopen maanden maar weinig tijd over voor mijn werk. Nieuwe ontwerpen zijn bijna niet gemaakt, en de klanten moesten -vooral deze laatste week - langer wachten op hun bestellingen. Iedereen bedankt voor het geduld! Deze week nog even bijkomen, maar daarna ga ik er eens goed voor zitten!

Ik was bezig met deze armband, voor mezelf deze keer. Toen ik hem aan mijn man liet zien, zei hij dat hij deze armband niet bij mij vond passen. Hij vond hem meer passen bij oudere vrouwen.
Nou kan ik daar twee kanten mee op, met zo'n opmerking. Ik kan blij zijn, omdat hij mij blijkbaar nog niet tot de oudere vrouwen rekent. En ik kan denken: hoe háált-ie het in z'n hoofd, dit is gewoon een mooie armband en hij is voor mij.
Feit is, dat de armband nog niet af is en dat hij er al twee weken zo ligt. De mening van mijn man is blijkbaar belangrijker voor me dan ikzelf had gedacht.
En ik ben bezig met een andere armband. Oók een rode. En een hele hippe deze keer.

Dit jaar heb ik me tijdens onze vakantie in Noorwegen beziggehouden met oorbellen die als knopjes gedragen worden. Ik had me er tot nu toe nauwelijks aan gewaagd. Want ja, hoe pak je zoiets aan? Ik had gewoon de tijd niet om me erin te verdiepen. Maar op vakantie vond ik eindelijk de rust om erin te duiken. En toen ik eenmaal de smaak te pakken had, kon ik bijna niet meer ophouden. Leuk!!! Weer thuis heb ik ze onmiddellijk geoxideerd. Zelf vind ik dat mooier, maar niet-geoxideerd zijn ze evengoed mooi. Ook wil ik gaan proberen om de oorknopjes in het Goldfill te maken. Dat is lastiger, omdat goldfilled draad een stuk stugger is en ze zijn zó petieterig dat ik me afvraag of dat wel gaat lukken. We sudderen nog even na met alle beelden van dat prachtige Noorwegen in ons hoofd maar binnenkort zijn deze zilveren oorknopjes te vinden op de website! Onder een nieuwe rubriek: oorknopjes.

Partijtje pin-oorbellen met mooie grote halfedelsteenkralen en een cocon van zilver erboven. Lekker basic en toch zo anders. Ze zijn mooi geoxideerd vannacht en nu nog even oppoetsen. Daarna mogen ze om de beurt op de foto.

Zo. Dit systeem moet ervoor gaan zorgen dat ik niet weer de hele tijd met 86 dingen tegelijk bezig ben. Want ik word helemaal gék van mezelf. Dus: gisteren álles opgeruimd. Ik was wel een tijdje bezig. En nu: 6 kleine glazen schaaltjes. Voor 6 projektjes. Meer niet. MEER NIET!!!

 

Afgelopen zaterdag, 23 mei 2015, kunstmarkt in Hattem. 's Ochtends viel het eerlijk gezegd niet mee om de kraam in te richten want ik moest het allemaal alleen doen en het waaide en het regende. 's Middags werd het beter, maar de wind kwam bleef koud om de hoek van de kerk waaien en ik was mijn warme jas helemaal vergeten mee te nemen. Had zelfs geen sjaal bij me! En toen heb ik maar een voile gordijn om mijn nek gedaan om een beetje warm te blijven. Geen gezicht natuurlijk! Maar het was gelukkig een hele leuke kunstmarkt met geïnteresseerd publiek en ik heb er weer van genoten. Volgend jaar graag weer, maar dan  hopelijk op een warmer plekje ;-)

Mooi geoxideerd vannacht. Dat wordt poetsen en fotograferen straks! Vooral die Solar Quartz hangers zijn heel bijzonder.

Vandaag foto's gemaakt van de natuur in plaats van Natural Jewels. 

Vandaag onder andere onderstaande oorbellen gemaakt. Cocoon-oorbellen met een zoetwaterparel, ik vind ze erg mooi, maar ga er geen aparte listing van maken. Je kunt ze bestellen als Mother of Pearl Cocoon oorbellen en in de keuzelijst de zoetwaterparel kiezen.

En de populaire Lotus-hoops, op verzoek als gewone oorbellen. Deze oorbellen ga ik wel apart bij de te bestellen produkten zetten.

De armband en oorbellen zijn er al, moeten alleen nog gepolijst worden. Nu bezig met een hanger hiervan. Rondellen van Blauwe Opaal, echt een prachtige kleur halfedelsteen in verschillende tonen. De ingewikkelde hanger met de grote steen moet nog even wachten want dit wil eerst gemaakt worden. Ik heb maar mee te gaan met die stroom.......

Ooooo, jippiedepippie, nieuwe stenen zijn binnen! Zoooooo moooooooiiiiiiii. Sorry hoor, maar ik word altijd een beetje raar van nieuwe stenen, gaat wel weer over.....

De steen zit stevig in het beschermende frame. Nu het bovenste gedeelte nog invullen. Maar eerst ga ik foto's maken van een aantal robuuste hangers met stenen die al heel lang klaar liggen. En dan moet ik nog wat bestellingen de deur uit werken. En zo komt het, dat dit soort ingewikkelde werkstukken meestal lang op zich laten wachten.

Deze steen is voor de helft Chrysocolla en voor de andere helft Lapis Lazuli. Eigenlijk koop ik nooit dit soort grote stenen, maar ik was helemaal weg van de prachtige kleuren hiervan en hij ligt al zeker een jaar heel geduldig te wachten. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed hoe ik dit zal gaan aanpakken. In ieder geval moet er een zilveren rand omheen als bescherming want de steen is niet erg dik. En verder..... laat ik mijn verbeelding maar de vrije loop. Ik ben erg benieuwd wat dit gaat worden ;-)

Soms, vaak in het voorjaar, wil je opruimen. Tenminste, ik wel. En dan ga ik door kasten en laden. Heerlijk om al die ouwe troep weg te gooien, het is gewoon veel en veel te veel.
Maar deze keer was er nog meer nodig. Er waren te veel sieraden in mijn webshop. En daarom heb ik eens flink de bezem erdoor gehaald. Ze helemaal verwijderen kan ik niet, tenslotte zijn het allemaal dingetjes die ik met heel veel liefde heb gemaakt en omdat de meeste zijn verkocht, zijn de foto's alles wat ik nog van ze heb. Wat klinkt dat zielig, zo bedoel ik het niet hoor! Maar goed, echt verwijderen kan ik niet. En dat hoeft ook niet. Ze zijn verplaatst naar de pagina "SOLD". En als iemand nou heeeel graag nog iets ervan zou willen kopen, dan wil ik het vast nóg wel een keertje maken.Want helemaal loskomen van mijn maaksels, dat gaat niet. Nog niet. Misschien later, als ik groot ben.

Soms ben ik in de mood voor klein en fijn. En dan worden mijn werkjes zoals deze. En het liefste maakte ik ook nog zo'n armbandje met roze steentjes, en met bergkristal zou ook heel mooi zijn. En met Carneool ook. En met Turquoise.
Binnenkort op de site.

Vandaag maak ik een armband voor Mieke. Ze wil een robuuste armband met donkerblauwe stenen, maar wel wil ze dat de armband een zomerse uitstraling krijgt. Ik ga mijn best doen ;-)

Armbandje weven.....

Gisteren stond ik op de kunstmarkt in de Cultuurfabriek in ons eigen Veenendaal. Het is maar een heel klein marktje, maar ik vond het erg gezellig want je ziet allemaal bekenden voor je kraam. Eigenlijk moet ik zeggen voor mijn kraamPJE want hij was maar 2 meter breed en omdat ik toch wel heel graag al mijn vitrines kwijt wilde, had ik ze maar op elkaar gestapeld. En dan zit je daar een beetje knullig achter verscholen; ja ik hou het niet vol om de hele dag te staan. En zo heb ik dan ook maar een foto gemaakt, vanachter een vitrine. Het publiek had het helemaal niet in de gaten ;-)

Ik ben er gisteren wel weer achter gekomen, dat ik toch echt een pinautomaatje nodig heb, want de klanten zeggen dan wel dat ze even geld gaan pinnen en zo weer terug zijn, maar je moet maar afwachten of ze die belofte wel houden. Dus gisterenavond toen ik thuis kwam, heb ik meteen de stoute schoenen aangetrokken en zo'n ding besteld. Nou maar hopen dat ik hem op tijd in huis heb voor de kunstmarkt van aankomende zaterdag in Ede. Dat zou wel fijn zijn....

Ben al verschillende dagen met deze oorbellen bezig. Elke dag maar een heel klein stukje verder, omdat er veel andere dingen om aandacht vragen. Maar ik hoop toch echt dat het vandaag gaat lukken om ze af te maken. 

De hanger met whiskey-quartz is klaar. Net uit de trommel gehaald, hij glimt mooi en ik ben er helemaal blij mee. Helaas is zijn de weersomstandigheden te donker en te somber om mooie foto's te maken voor de webshop, maar deze foto voor in mijn blog kan best.

En als het zo lekker gaat, wil ik door. Dus ga ik met een paar oorbellen beginnen, ook al met Whiskey-Quartz. De stijl wordt wel wat anders. Ik weet nooit precies of het gaat uitpakken zoals op de schets, soms gaat het draad gewoon totaal andere kanten op. En zo blijft het altijd spannend. Maar eerst moet ik de bestellingen gaan afwerken.

Ben weer begonnen aan een nieuwe ingewikkelde hanger. Deze keer met een briolet van Whiskey-Quartz. Het frame had ik al lang geleden gemaakt, maar het is erg groot en ik zag er een beetje tegenop om het helemaal gevuld te krijgen. Daarom heb ik de steen weer in een kleiner frame geplaatst en heeft deze hanger twee vaste frames. En zo kom je steeds op weer nieuwe ideetjes.

Afgelopen weekend heeft onze dochter haar trouwjapon uitgezocht. Ook voor mij een hele bijzondere gebeurtenis. En ik mag natuurlijk niks zeggen.... Maar deze foto mag ik wel laten zien. Proost! Op naar de trouwdag!

Een poosje geleden lagen er alleen maar roze stenen op mijn bureau en maakte ik een aantal dagen achter elkaar alleen maar sieraden met roze erin. Deze hanger zat ook in de planning maar ik kwam er niet helemaal uit. Zij van de schets gaat het ook niet worden, maar het wordt wél mooi. Ben er gisteren mee bezig geweest en hoop dat ik vandaag weer een gaatje kan vinden.

Nieuwe brioletten en rondellen in mooie blauwe tintjes. Ze liggen er al een poosje. Ik kom er niet aan toe. Maar ik kijk er wel vaak naar. En dan vormen die mooie brioletjes zich in mijn hoofd vanzelf tot hele mooie sieraden. In mijn hoofd is dat zo gebeurd. Soms wou ik dat ik kon toveren. Zucht....

Het is heerlijk om in verschillende stijlen te kunnen werken. Het hangt van mijn bui af, waar ik voor ga kiezen. Voor het echte wrapwerk is heel veel geduld nodig. Je weet al aardig hoe het eruit gaat zien en je maakt het gewoon stapje voor stapje verder af. De onderstaande tekening heb ik al heel lang geleden gemaakt. Telkens als ik mijn schetsenboek doorbladerde, trok hij mijn aandacht. Gisteren ben ik er dus maar eens aan begonnen en ik heb er foto's van gemaakt zodat je het proces een klein beetje kunt volgen. Hij is nog niet af. Vandaag ben ik namelijk niet zo geduldig. Misschien vanmiddag.

Gisteren was ik in een roze bui en dat kwam goed uit, want deze strengen lagen al een hele poos op me te wachten. Het is Mystic Pink Quartz, Roze Opaal en Rhodoniet. Mjammie, het lijken wel snoepjes. Ik ben er heerlijk mee bezig geweest en nóg.... en het wordt moooooiiiiiii ;-)

Op 7 maart aanstaande sta ik op de kunstmarkt in Veenendaal in de Cultuurfabriek. Dit is de poster die dit jaar wordt uitgegeven om reklame te maken voor dit evenement. Was blij verrast dat ze een foto hebben gebruikt waar ik op sta, op de kunstmarkt van vorig jaar.

Work in progress. Heb oorbellen gemaakt in de wrap-techniek zoals ik die jaren geleden heel veel beoefende. Is heel veel werk, vergt veel concentratie, maar dat kan ik wel gebruiken, iets om me helemaal in te verdiepen. De oorbellen zijn inmiddels klaar en komen binnenkort op de site.

De eerste kunstmarkt voor 2015 is een feit: 14 maart in het Plantion in Ede.

Even geen woorden, maar een prachtige foto. RIP mooie grote zus.

Maandagochtend, de werkweek is weer begonnen na een heerlijke kerstvakantie. En als de bel dan gaat en de koerier brengt me van die prachtige brioletten, dan voelt dat nog meer dan anders als een kadootje, precies op het juiste moment.

En dan is het zomaar 2015 en is alle gezellige drukte alweer voorbij. De aller-allerhoogste tijd om me weer met nieuwe sieraden te gaan bezighouden. Maar eerst een foto om het nieuwe jaar in te luiden. Geïnspireerd door de foto-cursus die ik volg: een ge-actionpainte kerstboom. Ik wens iedereen een gezond, creatief en liefdevol 2015.